AI انحصار – بدترین انحصار در تاریخ ایالات متحده
در حالی که انحصار در هر بازار قابل انتظار است، هوش مصنوعی به سرعت در مراحل اولیه توسط تعداد کمی شرکت ادغام می شود. در حالی که به توری و اپل برای رسیدن به توافق مطلوب برای هر دو طرف تبریک می گوییم، اما بزرگترین بازندگان در این تملک احتمالا همه غیر از سهامداران اپل و توری هستند. طبق تحقیقات اخیر توسط CB Insights، ادغام و تملک استارتاپ های هوش مصنوعی بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ هفت برابر افزایش یافته است. در پنج سال گذشته بیش از ۳۰ شرکت خصوصی که در زمینه پیشبرد فناوری های هوش مصنوعی فعالیت دارند، توسط غول های شرکتی که در این فضا رقابت می کنند به دست آمده است. در سال ۲۰۱۶ شش تملک مهم انجام شده است. Google شرکت Alphabet پیشرو در رقابت تملک بوده است، و در پنج سال گذشته حدود ۱۰ تملک از استارتاپ های هوش مصنوعی یا یادگیری ماشین انجام داده است، و پس از آن اپل قرار دارد که سه تملک انجام داده است. نکته بدتر این است که اکثر استارتاپ های هوش مصنوعی در عرض چهار سال از اولین دور تامین مالی خود به دست آمده اند – نشان می دهد که این غول های فناوری به دنبال یک محصول خوب نیستند، بلکه به دنبال استعداد فنی و مالکیت فکری هستند. این اعداد شگفت انگیز هستند و تملک توری نماد این است که چگونه بزرگترین شرکت های فناوری در جهان در حال خرید شرکت های هوش مصنوعی هستند. مدیرعامل Google DeepMind دمیس حسابی به درستی اشاره کرد که مزایای هوش مصنوعی باید به همه برسد، نه فقط چند نفر. “من فکر می کنم در نهایت کنترل این فناوری باید به دنیا تعلق داشته باشد و ما باید در مورد نحوه انجام آن فکر کنیم.” حسابی و Alphabet فقط یکی از پنج شرکتی هستند که در حال انجام عمل کاملا متضاد هستند. وقتی پنج شرکت کنترل غالب بر استعداد و مالکیت فکری پشت یک زمینه مهم و احتمالا تغییر دهنده مثل هوش مصنوعی دارند، به همه به جز شرکت های خریدار و خریدار آسیب می رساند.
این به دلایل متعددی صدق می کند. اول، تملک های مراحل اولیه رشد کل صنعت را مختل می کنند، زیرا محصولات و راه حل های شرکت خریداری شده اغلب به نفع نقشه راه محصول موجود شرکت خریدار کنار گذاشته می شوند. مشتریان استارتاپ نیز بی سرپرست رها می شوند – اپل احتمالا پایگاه مشتریان موجود توری را حفظ نخواهد کرد – و آنها را وادار می کند که به دنبال شرکای تجاری جدید باشند (که ممکن است هنوز وجود نداشته باشند). علاوه بر این، باغ های حصار کشیده نوآوری را به نفع حاشیه سود محدود می کنند. در حالی که غول های فناوری ممکن است اجزای غیر مهم نرم افزار خود را منبع باز کنند، آنها احتمالا این کار را با اجزای مهم خود انجام نخواهند داد، زیرا می خواهند مزیت رقابتی خود را حفظ کنند. بنابراین همکاری و انتقال دانش منحرف می شود. هر انحصار قدرت به کاربران نهایی آسیب می رساند و دسترسی به فناوری را محدود می کند – و یک انحصار هوش مصنوعی احتمالا تفاوتی ندارد. به ارائه دهندگان تلکام فکر کنید. فقط باید چند نظر آنلاین را بخوانید تا درک کنید که مجبور شدن به انتخاب بین Time Warner و Verizon به عنوان ISP شما فرمول نوآوری یا رضایت مشتری نیست. Alphabet، Amazon، Apple، Facebook و Microsoft احتمالا به خرید استارتاپ های جدید هوش مصنوعی و یادگیری ماشین ادامه خواهند داد، صرف نظر از هزینه آن برای کاربران نهایی یا کل صنعت. این شرکت ها همزمان بر انبوهی از داده های کاربران نشسته اند که فقط با دولت ها رقابت می کنند. فقط با باز، شفاف و قابل اشتراک گذاشتن یادگیری ماشین و هوش مصنوعی – در مقابل آنچه در حال اتفاق است – شرکت ها شانس ایجاد هوش مصنوعی را خواهند داشت که به نفع همه باشد. در اوایل قرن بیستم، تئودور روزولت با هدایت حمله به انحصار های زمان خود، مانند انحصار هایی که بر صنایع نفت و فولاد تسلط داشتند، مسیر تاریخ اقتصادی آمریکا را تغییر داد. شاید وقت آن رسیده است که در مهم ترین زمینه روز ما، یعنی هوش مصنوعی، تلاشی برای از بین بردن اعتماد انجام شود.
- نویسنده : حامد غلامی
- منبع خبر : TechCrunch
